ارتباط فعالیت بدنی روزانه با بیان ژن آپلین و سطح سرمی آن در بافت های چربی احشایی و زیر جلدی افراد بزرگسال چاق مفرط و غیر چاق

بافت چربی با ترشح پروتئین هایی به نام آدپیوکین، بر هموستاز بدن اثر دارد. سطح پلاسمایی آپلین بعد از ورزش کاهش می یابد؛ هر چند شواهد در تنظیم این ژن در سلول های چربی نادر است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط بین فعالیت بدنی روزانه با بیان ژن آپلین و سطح سرمی آن در بافت چربی احشایی و زیرجلدی افراد غیرچاق و چاق مفرط است. 

مواد و روش ها:

در مطالعه ی مقطعی حاضر، چربی احشایی و زیرجلدی از 64 فرد که تحت جراحی شکمی بودند، جمع آوری شد. فعالیت بدنی با استفاده از پرسش نامه ی بین المللی فعالیت بدنی فرمت بلند (IPAQ) ارزیابی شد و معادل متابولیکی (MET) محاسبه گردید. بیان ژن آپلین با استفاده از روش qRT-Real Time PCR ارزیابی شد.

میانگین سنی برای گروه غیرچاق و چاق مفرط به ترتیب 45/6 و 39/6 سال و مجموع فعالیت بدنی به ترتیب 1093 و 894 (معادل متابولیکی بر هفته) بود. بیان آپلین در چربی زیرجلدی افراد چاق مفرط در مقایسه با افراد غیرچاق به صورت معنی داری بالاتر بود (0/038=p). پس از کنترل سن، اندازه دور کمر و سطح انسولین، MET کل به طور معنی داری در هر دو گروه غیرچاق و چاق مفرط با سطح mRNA آپلین چربی زیرجلدی ارتباط داشت (0/519=β و 0/395=β). در میان افراد چاق مفرط، فعالیت بدنی مرتبط با شغل و پیشه با بیان ژن آپلین در بافت چربی زیرجلدی ارتباط داشت (0/391=β).

وجود ارتباط بین فعالیت بدنی و بیان ژن آپلین بافت چربی در افراد چاق مفرط و غیرچاق حاکی از اثرات مثبت سبک زندگی فعال بر آدیپوکین های ترشحی از بافت چربی است.