بازپژوهی در حکم روزه عاشورا

روایات روزه عاشورا با تنوع خود در اثبات روزه به عنوان واجب شرعی یا انکار آن در قالب امری حرام، با توجه به ملاحظات عقیدتی و سیاسی، حکمی متفاوت پیدا کردند. دامنه این اختلافات از محدثان متقدم شروع شد و با اوج گیری در دوران اخباریان دوباره احیاء گردید و زمان حاضر نیز در قالب ارایه فتاوا و شرح نویسی ذیل منابع فقهی و جوامع روایی ادامه یافته است. تحلیل فقه الحدیثی مجموعه روایات اثباتی در مقابل انکار ی روزه عاشورا می تواند راهگشای مهمی در فهم اصل صدور و صحت آنها باشد و در این مسیر، درک تاثیر واقعه عظیم کربلا از یک طرف، تاریخچه صدور این روایات در دیگر سو و در نهایت موضع گیری ایمه (ع)، تاثیری به سزا و دریافت فهمی مشترک از آنها خواهد داشت. امام باقر (ع) و امام صادق (ع) با پیش بینی نتیجه عمل به روایت صوم عاشورا در به انحراف کشاندن اهداف قیام عاشوراییان به مقابله با بدعت و سیاست ورزی اموی رفتند و با خدشه در صدور و محتوای روایات صوم، این روایات را با واقعه کربلا همخوان ندانستند.