مقایسه احساس امنیت اجتماعی زنان در شهر تهران

امروزه با توجه به رواج ناامنی های اجتماعی در شهرها، مطالعه موضوع امنیت اجتماعی و عوامل مرتبط با آن، به‎ویژه در بین زنان، از اهمیت شایانی برخوردار است. با توجه به اهمیت احساس امنیت در بین زنان، این پژوهش به دنبال بررسی احساس امنیت و تعیین عوامل موثر بر آن می‎باشد.

پژوهش حاضر از نوع تحقیقات پیمایشی است که به صورت مقطعی در بین زنان شهر تهران انجام شد. جمعیت مورد مطالعه 800 نفر از زنان ساکن در مناطق مختلف شهر تهران (مناطق 1، 2، 3، 4، 5، 6، 7، 8، 15، 16، 17، 18، 19، 20 و 22) بود که به‎وسیله فن نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و از آنان درخواست شد که پرسشنامه های پژوهش را تکمیل کنند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های t گروه های مستقل، همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس استفاده شد.

یافته ها:

 نتایج پژوهش نشان داد که احساس امنیت زنان در کل و در چهار بعد ذکر شده در مناطق شمالی شهر بیشتر از زنان مناطق جنوبی در شهر تهران بود. همچنین، بین شرایط اقتصادی، عملکرد دستگاه های امنیتی، شبکه روابط اجتماعی، فقدان سرپرست، سن، وضعیت تاهل و وضعیت اقتصادی رابطه معنادار وجود داشته، ولی وضعیت اشتغال زنان و میزان تحصیلات آنان با احساس امنیت رابطه معناداری نشان نداد.

نتیجه گیری:

 نتایج پژوهش نشان داد که امنیت زنان در شهر تهران از وضعیت بهینه ای برخوردار نیست و این نتایج با نظریات جامعه شناسی انطباق دارد؛ بنابراین، فضای شهری و عوامل افزاینده و عوامل کاهنده امنیت و تهدیدات آنها بر نحوه نگرش زنان بر مقوله امنیت اثر قابل‎توجهی دارند؛ بنابراین، برای ایجاد تغییرات در احساس امنیت زنان، باید راهبرد های متفاوتی از سوی مسیولین و متولیان امنیت در نظر گرفته شود.