مدل سازی اسکلتی عضلانی شوت بهینه ی فوتبال، به منظور بررسی عملکرد عضلات منتخب

الکترومایوگرافی به عنوان روشی رایج در محاسبه ی فعالیت عضلات، همواره با محدودیتهایی همراه بوده است. مدل سازی اسکلتی عضلانی یک روش غیر مستقیم برای بررسی عملکرد عضلات، به کمک اطلاعات کینماتیکی و کینتیکی حرکت است. هدف از انجام این مطالعه، مقایسهی عملکرد منتخبی از عضلات پای برتر حین اجرای الگوی شوت توسط تعدادی آزمودنی ماهر، و الگوی شوت بهینه شده ی آنها با استفاده از مدل- سازی مکانیکی بود. از پلت فورم اوپنسیم 2/3 و ابزار CMC برای شبیه سازی تحریک عضلات استفاده شد. پس از انتخاب یک مدل سه بعدی از پا که دارای شش درجه آزادی و نه عضله اصلی بود، پارامترهای بیومکانیکی حاصل از میانگین شوت آزمودنیها و شوت بهینه وارد مدل شد و اجرا گردید. پس از اجرای مدل، داده های مربوط به عملکرد عضلات، به صورت درصدی از حداکثر فعالیت، نرمال و سپس فیلتر شد. از آزمون تی زوجی برای مقایسه ی عضلات در دو الگوی شوت استفاده گردید. دو الگوی شوت بهینه و شوت آزمودنیها در شش عضله با یکدیگر اختلاف معنی دار داشتند و عضلات پهن داخلی، راست رانی، سویز خاصره و ساقی قدامی، موثرترین عضلات فاز رو به جلوی حرکت، در هر دو الگو بودند. همچنین در الگوی آزمودنیها، عضله ی سویز خاصره و در الگوی بهینه، عضله ی چهارسر ران بعنوان دو گروه عضلانی مهم در فاز رو به جلوی شوت، بیشتر از الگوی دیگر فعالیت کردند. مداخله ی به ترتیب عضلات و اندام و فعالیت بیشتر عضله ی چهارسر ران، دو عامل اصلی افزایش سرعت شوت بهینه نسبت به شوت آزمودنیها بود. با توجه به تطابق نتایج این پژوهش با نتایج مطالعات الکترومایوگرافی محور گذشته، میتوان گفت مدل سازی اسکلتی عضلانی میتواند بهعنوان یک ابزار مناسب در بیومکانیک و طب ورزش بکار گرفته شود.