بررسی تاثیر افزایش فشار منفذی ناشی از تزریق گاز بر پایداری گسل های نرمال یکی از میادین جنوب غرب ایران

یکی از مهم ترین مسایل مربوط به مخازن نفتی، افت فشار مخزن ناشی از برداشت هیدروکربن ها از آن ها است. به منظور حفظ میزان تولید یک چاه، انرژی از دست رفته مخزن باید به گونه ای جبران شود. یکی از روش های افزایش فشار مخزن تزریق گاز طبیعی است که در مخازن جنوب غرب ایران به طور عمده ای انجام می شود. از جمله مشکلات احتمالی مرتبط با تزریق گاز، ایجاد شکستگی های جدید و فعال شدن مجدد گسل های از پیش موجود می باشد. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیلی تمایل لغزش اصلاح شده، امکان فعالیت مجدد چهار گسل موجود در منطقه بررسی و فشار منفذی بحرانی تزریق تخمین زده شده است. نتایج محاسبات تمایل لغزش نشان می دهند که تمامی گسل ها در شرایط تنش کنونی مخزن پایدار هستند و  گسل F2 پایدارترین گسل پس از تزریق بوده که می تواند یک افزایش فشار منفذی تا 57 مگاپاسکال را تا قبل از لغزش بر روی صفحه خود تحمل کند. نتایج تخمین پایداری شکستگی نشان می دهد که بیشترین میزان تغییرات تنش افقی لازم برای فعالیت مجدد نیز مرتبط با گسل F2 است که بیانگر پایداری بیشتر گسل های دارای امتداد شرقی-غربی نسبت به گسل های با امتداد شمال شرق-جنوب غرب در میدان می باشد.