جایگاه مولفه ‏های انتظام‏ بخش در ارتقای تمدن نوین اسلامی در مقوله پیشگیری از جرم

در عصر حاضر موضوع تمدن نوین اسلامی همواره با مفهوم انتظام اجتماعی گره خورده و بیشتر متفکران تمدن را با مدنیت و شهرنشینی خلط کرده ‏اند. انتظام اجتماعی به معنی نبود آشوب نیست، بلکه بخش عمده آن احساس امنیت و نبود آشوب ذهنی است. به عقیده هگلی، اگر امنیت صرفا برای امنیت باشد، ناامنی ایجاد می کند. بنابراین امنیت باید هدفمند باشد. البته این موضوع به مولفه‏ های انتظام‏ بخش و مجریانی که در انتظام اجتماعی نقش اساسی دارند، باز می گردد. از این رو به منظور انتظام اجتماعی و پیشگیری از جرم، هر تمدنی ضمن تمرکز بر مولفه ‏های انتظام ‏بخش، نیازمند نیروهای مقتدری است که انتظام‏ بخشی را در جامعه مدیریت کنند. در این راستا در تمدن ایران اسلامی، ناجا به عنوان نیروی انتظام ‏بخش، ضمن تقید جنبه معنوی انتظام اجتماعی، با حفظ مشارکت مردمی، صیانت از دین، التزام به قانون، ارتقای دانش علمی و سلامت کاری و پای‏بندی به ارزش‏ های رفتاری پلیس اسلامی، مسیولیت انتظام ‏بخشی و مدیریت پیشگیری از جرم در جامعه را عهده ‏دار است. به همین منظور، در پژوهش حاضر به ارزیابی تاثیر مولفه‏ های انتظام ‏بخش در تحقق تمدن نوین اسلامی در مقوله پیشگیری از جرم پرداخته شده است.

پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی است و روش انجام آن تلفیقی از مطالعات اسنادی و پیمایشی (میدانی) است. ابزار جمع ‏آوری داده‏ ها، پرسشنامه محقق ‏ساخته است که برای پاسخ به سوال‏ ها از آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون و برای رتبه ‏بندی مولفه ‏ها از ضریب فریدمن استفاده شده است. جامعه آماری 30 نفر از صاحب‏ نظران حوزه انتظام اجتماعی هستند و نمونه ‏گیری آن به صورت تصادفی با استفاده از جدول مورگان و ضریب آلفای کرونباخ انجام گرفته است.

تحلیل آماری پژوهش حاضر با سطح معنادار (0/000=sig) که کوچک ‏تر از سطح آزمون (0/01=a) بوده، فرض صفر (H) را رد کرده و با 0/99 اطمینان تاثیر مولفه ‏های انتظام ‏بخش بر تمدن نوین اسلامی در مقوله پیشگیری از جرم را تایید کرده است.

نتایج پژوهش حاضر نشان می‏ دهد که بین مولفه ‏های انتظام ‏بخش با ارتقای تمدن نوین اسلامی در سطح معنادار 0/01 همبستگی مثبت و رابطه دوسویه معنادار وجود دارد.