قرار دستور موقت و رفع اثر از آن در دادگاه های خانواده (به لحاظ رویکردهای نوین قانون حمایت از خانواده مصوب 1391)

در حقوق ایران، به تجویز ماده 7 قانون حمایت از خانواده مصوب1391، دادگا ه های خانواده در موارد فوری اقدام به صدور قرار دستور موقت می نمایند. به لحاظ تفاوت هایی که دعاوی خانوادگی با سایر دعاوی حقوقی دارد، دستورموقت در محاکم خانواده از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. با تصویب قانون جدید حمایت از خانواده، این نهاد در مقایسه با قوانین سابق، دستخوش تغییراتی شده است و پاره ای از ابهامات موجود در قوانین سابق که همواره منشاء اختلاف نظر حقوقدانان و تشتت آرای قضات دادگاه های خانواده بوده را مرتفع ساخت. با بررسی این قانون و مقایسه آن با قوانین و مقررات سابق، درمی یابیم که قانون جدید حمایت ازخانواده برای صدور دستورموقت، شرایط و مختصات استثنایی و ویژه ای را در نظر گرفته است، از جمله؛ امکان صدور این قرار بدون نیاز به اخذ تامین، قابلیت اجرا بدون نیاز به تایید رییس حوزه قضایی، اعتبار شش ماهه تا تصمیم دادگاه در اصل دعوا. البته برخی دیگر از این ابهامات از جمله لغو قرار دستورموقت و چگونگی رفع اثر از آن، کمافی السابق رفع نشده و موجبات تفاسیر مختلف حقوقدانان را فراهم آورده است.