ریشه یابی کاربست رنگ آبی در پنجره های ابنیه سنتی مسکونی (نمونه موردی ابنیه مسکونی اورامان)

در تجزیه و تحلیل لایه های مختلف آثار معماری و سبک هر معمار، رنگ جایگاه خاصی دارد. عاملی که افکار و عواطف وی را از سویی و درونمایه، مبانی نظری و ساختارهای فرهنگی و اجتماعی بنا را از سویی دیگر به هم مرتبط می سازد. لذا بررسی نوع رنگ و نحوه کاربرد آن در معماری سنتی اصیل، دریچه ای روبه شناخت برخی از ویژگی های این سبک منحصر به فرد معماری و نیز اندیشه ها، گرایش ها و توانایی های هنری و معمارانه جامعه بستر است. معماری در سرزمین کردستان اگرچه در ساختار کالبدی خود کم و بیش مورد بررسی پژوهشگران قرار گرفته است، اما در واکاوی ریشه های آن به ویژه در ابعاد معنایی، پژوهشی تاثیرگذار صورت نگرفته است. نقش رنگ در پژوهش های معماری غرب از زمان باووهاس، بیشتر از بعد روانشناسی مورد توجه قرار گرفته است، در ابعاد معناگرایانه و بوم شناختی نیز، بر مبنای کهن الگوها و نگرش های بومی و مذهبی آمیخته با معماری، پژوهش های متاخری صورت پذیرفته است. در بررسی های میدانی، شهود کاربست 60 درصدی رنگ آبی در پنجره های خانه های سنتی منطقه اورامان، بر ضرورت پژوهش در این حوزه صحه می گذارد. لذا این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از پرسشنامه، مصاحبه، عکس نگاری و بررسی تطبیقی، در پی یافتن چرایی آن است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که گرچه کلیشه های اجتماعی مانند چشم زخم بودن و تقدس، در کاربست رنگ آبی در معماری و پنجره های منطقه اورامان اصالت ندارد؛ اما رابطه معنا دار و نزدیکی با زیبای شناسی و مباحث روانشناسی در کاربرد آن دیده می شود.