ارتباط بین مربیگری مدیریتی و کج رفتاری در محل کار: نقش میانجی پیشرفت شغلی

کج رفتاری در محل کار به مشکلی اساسی در تمام سازمان ها بدل شده است. محققان بسیاری تلاش کرده اند تا عوامل مختلف پیش بینی کننده این مشکل را بیابند. در این میان، مربیگری مدیریتی می تواند به عنوان یک رفتار مدیریتی عالی برای حل این مسئله در سازمان مد نظر قرار گیرد. با استفاده از روش تبادل رهبر-عضو (LMX)، مدلی برای بررسی رابطه مستقیم بین مربیگری مدیریتی و کج رفتاری در محل کار و همچنین رابطه غیرمستقیم آنها از طریق پیشرفت شغلی طراحی شد. یک پیمایش با مشارکت 300 نفر از کارکنان واحد فروش شرکت های دارویی انجام شد که از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده بودند. روش مدلسازی معادلات ساختاری برای تحلیل داده ها و برازش مدل مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که مربیگری مدیریتی اثر معناداری روی کاهش کج رفتاری علیه سرپرستان دارد و این مسئله را می توان از طریق نقش میانجی پیشرفت شغلی توضیح داد. بنا بر نتایج به دست آمده، مدیران یا سرپرستانی که مانند یک مربی عمل می کنند کمتر هدف کج رفتاری زیردستشان خود قرار می گیرند. دلیل این مسئله به احتمال زیاد آن است که زیردستانی که تحت هدایت و مربیگری قرار می گیرند بیشتر بر عملکرد بهتر خویش تمرکز می کنند تا انتقامجویی. این مطالعه به شکل تجربی و عملی به مبارزه علیه کج رفتاری و کاهش آن در محل کار از طریق مربیگری و پیشرفت شغلی کمک می کند. در نهایت، کارکردهای نظری، پیشنهادات برای پژوهش های آتی، و محدودیت های مطالعه حاضر در انتهای مقاله ذکر شده اند.