ویژگی های فیزیکوشیمیایی گدازه های بازالتی آرارات در شمال گریک (آذربایجان غربی) بر اساس شیمی بلورهای کلینوپیروکسن: پیامدهای تکامل ماگما در خاستگاه پس از برخورد

گدازه های بازیک کواترنری گریک (منتهی الیه بخش شمالی آذربایجان غربی)، در گستره ای با ضخامتی بیش از 30 متر، حاصلی از جوان ترین تکاپوهای آتشفشانی آرارات کوچک در خاور ترکیه است. این آتشفشان در فلات ایرانی ترکی و در نزدیکی مرز ایران و ترکیه و ارمنستان قرار دارد که متاثر از برخورد قاره قاره عربی اورازیایی است. شیمی همه نمونه ها با ویژگی هایی مانند نسبت های La/Nb بالا و LILE افزایش یافته تاثیر مولفه فرورانش را در ماگمای سازنده گدازه های کواترنری منطقه نشان می دهد. کلینوپیروکسن، الیوین، و پلاژیوکلاز کانی های تشکیل دهنده این گدازه ها هستند. با مطالعه شیمی کانی، مشخص شد کلینوپیروکسن (میانگین ترکیبی (Wo=0.38.5,En=0.51, Fs=12.9 ترکیب دیوپسید دارد. منطقه بندی شیمیایی عادی و نوسانی بلورهای کلینوپیروکسن بر تاثیر تحولات ماگمایی منطقه و شرایط متفاوت اکسیداسیون و فوگاسیته اکسیژن دلالت دارد. با بررسی ترموبارومتری این کانی ها، تبلور پیروکسن در گستره دمایی 1200 درجه سانتی گراد (مقدار < AlVI 02/0 اتم در ساختار کلینوپیروکسن) و فشار 8 تا 11 کیلوبار مشخص شده است. درصد اکسید آهن فریک (1/0 تا 9/4) گریزندگی اکسیژن در منشا ماگمایی گوشته لیتوسفری با سرشت نیمه آلکالن را نشان می دهد که در محیط فشارشی کلی با کشش های موضعی فوران یافته است.