مقایسه ریسک فاکتورهای ناشی از اختلالات اسکلتی عضلانی مونتاژکاران با استفاده از روش های MFA و NERPA در یک شرکت قطعات الکتریکی

از جمله فاکتورهای مهم ایجاد کننده اختلالات اسکلتی- عضلانی در صنایع، آسیب های شغلی و ناتوانی مرتبط با کار می باشد. ایستگاه کاری نامناسب و پوسچر نامطلوب منجر به افزایش بار خستگی و در نهایت بروز اختلالات اسکلتی- عضلانی می شود. اختلالات اسکلتی- عضلانی علاوه بر کاهش قوای جسمانی، موجب کاهش دقت، افزایش حوادث و کاهش بهره وری شغلی می شود. لذا، هدف از این مطالعه ارزیابی ریسک فاکتورهای ایجاد کننده اختلالات اسکلتی- عضلانی در مونتاژکاران قطعات الکتریکی با استفاده از روش   MFAو NERPA می باشد.

این پژوهش مطالعه ای موردی می باشد که در مونتاژکاران قطعات الکتریکی یک کارگاه تولیدی در استان خوزستان با 84 کارگر زن، انجام گرفت. در این کارگاه 13 شغل و 32 پوسچر انتخاب گردید. به منظور تعیین فراوانی اختلالات اسکلتی عضلانی از پرسشنامه نوردیک استفاده گردید. سپس با استفاده از دو روش MFA و NERPA سطوح ریسک در افراد مورد مطالعه تعیین گردید. داده های بدست آمده در نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل گردید.

یافته های حاصل از MFA  نشان داد، مچ دست راست و کمر با  7/66 % ، گردن و شانه راست با 60% کارگران و در روش NERPA  مچ دست راست 3/67 % ، کمر  4/65 % ،گردن 3/61 % و شانه راست 8/60 % در سطح "خیلی زیاد"  اولویت اقدام اصلاحی قرار دارند که بی درنگ باید اقدامات اصلاحی صورت گیرد. همچنین نتایج آماری نشان داد همبستگی معنی داری بین نتایج پرسشنامه نوردیک ، MFA و NERPA دیده شده است.

با توجه به نوع فعالیت، عدم استفاده از تکیه گاه، بالاترین درصد ریسک در مچ دست راست، کمر و گردن مشاهده گردیده است. لذا به منظور حداقل رساندن خستگی عضلانی، طراحی مناسب ایستگاه کاری و اجرای اقدامات مدیریتی پیشنهاد می گردد. این دو روش نیز شباهت هایی به هم داشته اند و زمانیکه لازم به بررسی تمام اعضای بدن باشد روش MFA ارجحیت دارد. اما در بررسی جزییات بیشتر می توان از NERPA استفاده نمود.