اثر عصاره اتانولی برگ چندل و اکالیپتوس بر ظرفیت آنتی اکسیدانی، فعالیت آنزیمی و میزان مالون دی آلدهید میوه موز تازه

 استفاده از عصاره یا اسانس های گیاهی می تواند موجب بهبود شاخص های بیوشیمیایی و افزایش عمرقفسه ای میوه شود.

این تحقیق به منظور تعیین اثرات عصاره برگ چندل (Rhizophora mucronata) و اکالیپتوس (Eucalyptus spp.) روی فعالیت آنتی اکسیدانی میوه موز انجام شد.

میوه در مرحله سبز بالغ از یک باغ تجاری واقع در بخش زرآباد، شهرستان کنارک، استان سیستان و بلوچستان برداشت شد. میوه ها پس از انتقال به آزمایشگاه دانشگاه هرمزگان، ضدعفونی، شستشو و خشک شدن در دمای اتاق، با محلول های عصاره اتانولی برگ چندل و اکالیپتوس در سه غلظت صفر، 500 و 1000 میکروگرم/ لیتر به مدت 10 دقیقه تیمار شدند. سپس میوه ها در مدت های صفر، 7، 14 و 21 روز در دمای 1± ºC 25 و رطوبت نسبی 80 تا 90% نگهداری شدند.

نتایج نشان داد میوه های تیمارشده در مقایسه با میوه های شاهد کیفیت بهتری داشتند. موثرترین تیمار در حفظ میزان فنل کل در میوه های تیمار شده با عصاره اکالیپتوس غلظت 1000 میکروگرم/ لیتر با مقدار 79/10 میلی گرم گالیک اسید/ 100 گرم وزن تازه و کمترین میزان مالون دی آلدهید (29/0 نانو مول/ گرم وزن تازه)، در میوه های تیمار شده با عصاره اکالیپتوس غلظت 500 میکروگرم/ لیتر ثبت گردید در حالی که میزان مالون دی آلدهید در نمونه شاهد نسبت به این تیمار 7/51% بیشتر بود. همچنین بیشترین فعالیت آنزیمی پراکسیداز (72/7 واحد/ میلی لیتر/ دقیقه) در میوه های تیمار شده با عصاره چندل با غلظت 1000 میکروگرم/ لیتر و بالاترین فعالیت آنتی اکسیدانی (90/11%) و کمترین فعالیت آنزیمی پلی فنل اکسیداز (22/11 واحد/ میلی لیتر/ دقیقه) در عصاره چندل با غلظت 500 میکروگرم/ لیتر مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که عصاره های گیاهی استفاده شده در حفظ کیفیت بیوشیمیایی میوه موز به واسطه کاهش سرعت مکانیسم های رسیدن، اثر قابل ملاحظه ای داشتند. همچنین کاربرد مواد زیستی و گیاهی  به دلیل ایمنی بالای سلامت در مقایسه با مواد شیمیایی، نزد مصرف کننده پذیرش بهتری خواهد داشت.