شواهد درکی برای انطباق واجی واکه های انگلیسی با نظام واکه ای فارسی

در رویکردهای ادارکی به انطباق واجی وام واژه ها، انطباق واجی، نوعی همگونی ادراکی است که هنگام درک شنیداری گفتار روی می دهد. بر اساس این رویکرد، آواها و ساخت های آوایی غیربومی، به نزدیک ترین آواها و ساخت های آوایی در زبان وام گیرنده نگاشته می شوند. پژوهش حاضر، میزان شباهت واکه های انگلیسی با واکه های معادل احتمالی شان در زبان فارسی را در چارچوب نظریه همگونی ادراکی بررسی می کند. در این پژوهش، ساخت های طبیعی دارای واکه های زبان انگلیسی، به عنوان محرک های هدف ادراکی در برخی آزمایش های درک مقوله ای برای گویشوران بومی زبان فارسی پخش شد. هدف این بود که شنوندگان درباره میزان شباهت واکه های انگلیسی با واکه های معادل احتمالی شان در زبان فارسی قضاوت کنند. بر این مبنا، واکه ها در دو سطح نوایی مستقل، یعنی سطح واج و سطح هجا، به شنونده ها ارایه شدند. یافته های به دست آمده، نشان داد که پاسخ های شناسایی شنونده ها با یافته های صوتی مربوط به فضای واکه ای تطبیقی زبان فارسی و انگلیسی مطابقت کامل دارد. به این صورت که، شنونده ها هر واکه انگلیسی را به صورت واکه ای در زبان فارسی درک می کنند که بیشترین شباهت صوتی ممکن را با آن دارد.