پاسخ علف هرز بید علفی (Epilobium ciliatum Raf.) مقاوم به پاراکوات، دایکوات و گلایفوسیت به برخی از علف کش های جایگزین

بید علفی (Epilobium ciliatum Raf.) علف هرزی رایج در مزارع و باغات می باشد. این گونه اغلب توسط علف کش های دایکوات، پاراکوات (گروه دی) و گلایفوسیت (گروه جی) کنترل می شود. اما گزارشها حاکی از وقوع مقاومت در این گونه به هر دو گروه از علف کش های نام برده می باشد. بدین منظور آزمایشی در سال 2017 با کاربرد چهار گروه از علف کش ها شامل گلوفوسینیت (بازدارنده گلوتامین سینتتاز)، ام سی پی آ و فلورکسی پیر (شبه اکسین)، فلازاسولفورن (بازدارنده های استولاکتات سینتاز) و پری فلوفن-اتیل وکارفن ترازون (بازدارنده های پروتوپرفیرینوژن اکسیداز) در دانشگاه کوردوبا (اسپانیا) به منظور کنترل این گونه صورت گرفت. بررسی کارایی علف کش های مذکور بر توده های حساس و مقاوم بید علفی با کاربرد هشت دز از هر علف کش در هشت تکرار صورت گرفت. 21 روز پس از تیمار علف کش ها، دز کاهش دهنده تعداد بوته (LD50) و کاهش وزن تر (GR50) تا 50 درصد اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که درجات مختلفی از مقاومت (FR) بین دو بیوتیپ حساس و مقاوم بید علفی از نظر وزن تر و تعداد بوته های زنده مانده پس از کاربرد تمام علف کش ها وجود داشت. اگرچه نتایج نشان داد که بجز فلورکسی پیر که برای کنترل بیوتیپ مقاوم به دز (05/363 گرم در هکتار) بیشتر از دز توصیه شده (300 گرم در هکتار) نیاز داشت، تمام علف کش ها توانستند در مقدار کمتر از دز توصیه شده هر دو بیوتیپ مقاوم و حساس را به خوبی کنترل نمایند. اما نتایج نشان می دهد که گونه ی مقاوم به علف کش بیشتری نیاز داشت، برای همین امر توصیه می شود با احتیاط بیشتر می توان از همه ی علف کش های مورد مطالعه به منظور مدیریت مناسب این علف هرز استفاده نمود.