بررسی قدرت و فعالیت عضلانی پایین تنه در دو نوع از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم

مولتیپل اسکلروزیس یک بیماری مزمن و ناتوان کننده سیستم عصبی است که میلین سیستم اعصاب مرکزی را تخریب می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی قدرت و فعالیت عضلانی در دو نوع از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس در مقایسه با افراد سالم بود.

این تحقیق از نوع مطالعه مقطعی - تحلیلی است. جامعه آماری این پژوهش را زنان و مردان مبتلا به بیماری ام اس استان مازندران تشکیل دادند. 45 نفر در نوع Relapsing-remitting multiple sclerosis (RR) و 22 نفر در نوع Secondary progressive multiple sclerosis  (SP) و 38 نفر در گروه کنترل پس از تکمیل رضایت نامه وارد مطالعه شدند. اندازه گیری قدرت بیشینه عضلات چهارسر از طریق فرمول بزریسکی و بازکننده تنه از طریق دینامومتر انجام شد. همچنین فعالیت 4 عضله ساقی قدامی، عضله دوقلو داخلی، عضله نازک نیی بلند و عضله نعلی مورد بررسی قرار گرفت. کلیه یافته ها از طریق آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی برای مقایسه بین گروه ها تحلیل شدند.

تفاوت معناداری بین گروه سالم و بیمار و بین دو نوع بیماری وجود دارد (P˂0.05). میانگین فعالیت عضلات، بیشینه فعالیت عضلات، هم انقباضی و قدرت عضلانی در نوع بیماری RR بیشتر از نوع SP می باشد.

سیر پیشرفت بیماری نشان می دهد قدرت و فعالیت عضلانی در بیماری ام اس ابتدا افزایش و سپس کاهش می یابد. درنتیجه، دوره زمانی RR می تواند بهترین زمان برای حفظ وضعیت بدنی افراد درگیر با بیماری ام اس باشد و مراحل اولیه این اختلال ناتوان کننده می تواند در کاهش علایم آینده، تعیین کننده باشد.