نقش احتمالی ژن های GPR182 و CALCRL در اختلال عملکرد اندوتلیال القا شده توسط هایپرگلایسمی

وقوع هایپرگلایسمی عامل اصلی ایجاد بیماری دیابت می باشد. به دنبال افزایش قند خون در بیماران مبتلا به دیابت عوارض عروقی در بافت های مختلف بدن روی می دهد که از جمله آن می توان به رتینوپاتی، نفروپاتی و افزایش شدید ریسک ابتلا به بیماری های قلبی اشاره نمود. عمده این تغییرات بواسطه تغییر در عملکرد سلول های اندوتلیال درون رگ روی می دهد. از جمله مهم ترین مولکول هایی که افزایش قند خون را حس و سیگنال های مربوطه را به داخل سلول انتقال می دهند گیرنده های G- پروتئین (GPCR ها) هستند. در این مطالعه پس از بررسی نتایج حاصل از مقایسه توالی های ژنومیک در بین افراد سالم و بیمار، دو G- پروتئین GPR182 و CalCrl انتخاب شدند و تغییرات سطح بیانی آن ها در شرایط هایپرگلایسمی با شرایط طبیعی در سلول های HUVEC به عنوان مدل سلول های اندوتلیال رگی در غلظت ها و زمان های متفاوت بررسی شد. علاوه براین تاثیر هایپرگلایسمی روی زنده مانی سلول ها به کمک MTT و افزایش سمیت سلولی با کمک سنجش فعالیت آنزیم LDH و تغییرات مورفولوژیکی سلول به کمک ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. نتایج بدست آمده حاکی از تغییر در عملکرد بیولوژیکی دو ژن GPR182 و CALCRL در غلظت بالای گلوکز است. به نظر می رسد که اختلال در عملکرد این دو ژن زمینه ساز ایجاد عملکرد نامناسب در سلول های اندوتلیال می باشد.