بررسی اثر تمرین مقاومتی اندام فوقانی در پی یک دوره بی تحرکی اندام تحتانی بر بیان ژن های FoxO3a، MuRF1و MAFbx عضله نعلی رت های تمرین کرده

نداشتن فعالیت می تواند در نهایت به چاقی و فعال کردن مسیرهای پیام رسان پروتیولیزی و کاهش حجم و قدرت انقباضی عضله اسکلتی منجر شود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین مقاومتی در دوره عدم استفاده عضلانی بر بیان ژن های تنظیم گر فرایندهای آتروفی عضله نعلی رت های تمرین کرده است. به همین منظور 18 سر رت نر اسپراگ داولی به دو گروه کنترل (6=n) و تمرین استقامتی (12=n) تقسیم شدند. رت های گروه تمرین استقامتی 6 هفته و هر هفته 5 جلسه بر روی تردمیل دویدند. سپس اندام تحتانی حیوانات به مدت 7 روز با روش قالب گیری بی تحرک شد و رت ها به دو گروه کنترل بی تحرک (6=n) و تمرین مقاومتی (6=n) تقسیم شدند. رت های گروه تمرین مقاومتی همراه با بی تحرکی 3 جلسه تمرین مقاومتی را به صورت 3 ست 5 تکراری بالا رفتن از نردبان با دست ها انجام دادند. پس از اتمام 7 روز بی تحرکی، عضله نعلی استخراج و میزان سطوح بیان ژن های (FoxO3a، MuRF1 و MAFbx) با تکنیک Real time-PCR سنجیده شد. برای تعیین تفاوت ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنا داری بین گروه ها (05/0≥P) استفاده شد. نتایج نشان داد، اجرای تمرین مقاومتی نسبت به گروه بی تحرکی استقامتی موجب کاهش معنادار FoxO3a (001/0=p)، MuRF1 (013/0=p)، MAFbx (008/0=p)   شده است. به نظر می رسد تمرین مقاومتی از طریق کاهش یا عدم افزایش بیان ژن های FOXO، MuRF1 و MAFbx از آتروفی عضلانی در دوره بی تحرکی جلوگیری کرده است و احتمالا تمرین مقاومتی راه حل مناسبی برای کاهش آتروفی عضلانی ناشی از بی تحرکی عضلانی است.