مقایسه کربن زیست توده خاکی و نیتروژن در مراتع چرا شده و قرق در منطقه هیمالیا از بخش نپال شرقی

 زیست توده خاکی نقش مهمی در تغییر مواد مغذی در اکوسیستم های زمینی دارد. زیست توده عناصر پرمصرف همچنین نشانگر اولیه تغییر در کل کربن آلی خاک است. بنابراین، هدف اصلی این مطالعه شناسایی و تعیین کمیت وضعیت موجود کربن زیست توده خاک و نیتروژن با روش های مختلف مدیریتی در مراتع هیمالیا بود. برای تحقق این هدف، مطالعه میدانی در سال 1931-1993 در منطقه تنجورمیک جلجلی در شرق هیمالیا از کشور نپال انجام شد. نمونه های خاک از عمق 11-0 سانتیمتر در سه منطقه خاکی در هر چهار گروه جمعآوری شدند. اندازه قاب استفاده شده 90×90 سانتیمتر و اندازه قطر هسته 4 سانتیمتر به عمق 11 سانتیمتر بود. نمونه خاک مرکب از مخلوط کردن تمام نمونه های کوادرات ساخته شد. از هر زیر مجموعه پنج قاب اطالعات برداشت شد. هسته خاک به سه بخش تقسیم شد. پروفایل های 0-1 ، 1-10 و 10-11 سانتیمتری با طول 1 سانتیمتر از هر برش مشخص شدند. تجزیه و تحلیل نمونه خاک با استفاده از روش بخار کلروفرم انجام شد. نتایج نشان داد که کربن خاک مراتع در دامنه 94/913 الی 1/399 میلیگرم در کیلوگرم بود. همچنین نتایج نشان داد که با کاهش شدت چرا در مرتع، کربن آلی خاک افزایش یافته و اختلاف معنی داری با مناطق چرا شده داشت. به طور مشابه، نیتروژن خاک به میزان 99/909 میلیگرم بر کیلوگرم در طرح چرای تناوبی به طور قابل توجهی بالاتر از دو تیمار دیگر چرا شده و قرق بود. در مجموع نتایج نشان داد که این دو عنصر پر مصرف در خاک کربن آلی و نیتروژن با افزایش عمق خاک در حال کاهش بودند