اثر لیزوفسفاتیدیک اسید بر بهبود کیفیت تکوین فولیکولی و نیز افزایش بروز ژن فاکتور رشد اندوتلیال عروقی طی کشت بافت تخمدان انسانی و سپس پیوند آن

هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات لیزوفسفاتیدیک اسید (LPA) در محیط کشت بافت تخمدان انسانی بر مرفولوژی و نیز رگ زایی با تغییر در بروز فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) پس از پیوند بود.

 در مطالعه تجربی حاضر، بافت تخمدان از افراد تغییر جنسیتی (8 نفر) جمع آوری شد و سپس به صورت قطعات کوچک (98 قطعه) بریده شد و بعد از انجماد- ذوب به مدت 24ساعت در دو گروه در غیاب و حضور LPA کشت و سپس به 13 موش اشعه گاما زده شده پیوند شدند. بعد از دو هفته برای مطالعه بافت ها از نظر مورفولوژی از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ایوزین استفاده شد و پروتئین VEGF از طریق ایمونوهیستوشیمی بررسی شد. بیان ژن VEGF نیز با Real time RT-PCR ارزیابی شد.

ساختار بافت های پیوندی طبیعی و فولیکول ها در مراحل مختلف تکوینی و با اندازه های مختلف در تمامی گروه های مورد مطالعه قابل مشاهده بود. در مطالعات مولکولی میزان بیان ژن VEGF در گروه تیمار با LPA افزایش معنی داری در مقایسه با گروه بدون تیمار داشت (0/05<P). واکنش مثبتی برای آنتی بادی VEGF در دیواره عروق خونی موجود در بافت استرومای تخمدان به صورت رنگ سبز در همه گروه ها دیده شد.

 به کارگیری LPA در کشت بافت تخمدان انسانی قبل از پیوند می تواند باعث افزایش بروز ژن VEGF مرتبط به آنژیوژنز در بافت پیوندی شود.