شناسایی پهنه های مستعد ساختمان های مسکونی بلندمرتبه و هم سنجی معماری برج های موجود (مطالعه موردی: منطقه 1 شهرداری مشهد)

بلندمرتبه سازی به عنوان یکی از روش های ساخت شهرهای فشرده، برای استفاده حداکثر از فضا و منابع محدود، بسیار موردتوجه مدیران شهری قرار گرفته است، اما عدم توجه به معیارها و ضوابط لازم برای مکان یابی صحیح این ساختمان ها می تواند باعث بروز مشکلات متعددی در مناطق شهری و آینده شهرها گردد. پژوهش حاضر تلاش می نماید تا مکان های مناسب برای استقرار ساختمان های مسکونی بلندمرتبه در منطقه 1 شهرداری مشهد را شناسایی و نسبت به ارزیابی و قیاس بناهای ساخته شده اقدام نماید. این تحقیق با استفاده از روش اسنادی و میدانی، 13 معیار در چهار گروه (اجتماعی، اقتصادی، محیطی و کالبدی) برای بررسی مکان های مناسب جهت بلندمرتبه سازی انتخاب نموده است. بنابراین از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) به عنوان ابزار تعیین وزن معیارها استفاده شده، به طوری که داده ها و اطلاعات پژوهش به صورت پرسشنامه ای از 25 نفر از کارشناسان مربوط و خبرگان این حوزه گردآوری گردید و نیز از سیستم جغرافیایی GIS به عنوان ابزار تلفیق، تحلیل و نمایش داده های مکانی در فرایند مکان یابی بهره گیری شده است. یافته های این تحقیق نشان می دهد که در روش AHP معیار اقتصادی با ضریب تاثیر (0.512) بیشترین اهمیت را در منطقه مورد مطالعه دارد. پس از تهیه نقشه پهنه بندی ساختمان های مسکونی، مشخص گردید، 67 درصد از کل سطح منطقه با مساحت 1000 هکتار در پهنه های کاملا مناسب، مناسب و متوسط، قابلیت بلندمرتبه سازی را دارد. درنهایت از بین 8 ساختمان بلندمرتبه مسکونی موجود در منطقه، 2 ساختمان (یاس و فیروزه) در پهنه کاملا مناسب قرار دارند و از منظر معماری، بناهای فیروزه، یاس، دوقلو و مهر کوهسنگی در رتبه اول این تحلیل قرار گرفته اند.