مقایسه تاثیر افزودنی زئولیت بصورت پودر و نانو بر عملکرد آسفالت ماستیک درشت دانه نیمه گرم

هدف اصلی این پژوهش کاهش دمای تولید و اجرای مخلوط آسفالت ماستیک درشت دانه بهمراه بهبود خصوصیات عملکردی آن می باشد.کاهش پتانسیل شیارشدگی مهم ترین ویژگی مکانیکی مخلوط آسفالت ماستیک درشت دانه می باشد. لذا، جهت دست یابی به این هدف تاثیرات نانو زیولیت و گرانول زیولیت بر نتایج آزمایش های مقاومت کششی غیرمستقیم (ITS)، حساسیت رطوبتی (TSR) و آزمایش ویلتراک (Wheel Track) مورد ارزیابی قرار گرفت. زیولیت ها موارد مصرف متفاوتی در صنایع مختلف دارند و به طورمعمول در آسفالت های نیمه گرم جهت کاهش ویسکوزیته و درنتیجه دمای ساخت مورد استفاده قرار می گیرند. نتایج آزمایش ها نشان داد که استفاده از این مواد موجب کاهش پتانسیل شیارشدگی به خصوص در نمونه های ساخته شده با نانو زیولیت می گردد. مشاهده شد در حالی که افزودن نانو زیولیت موجب افزایش مقاومت کششی غیرمستقیم خشک می گردد، گرانول زیولیت منجر به کاهش کشش غیر مستقیم در نمونه های تر و خشک می شود. به طور کلی افزایش درصد نانو و گرانول زیولیت ، منجربه کاهش حساسیت رطوبتی نمونه ها در محدوده حداقل مقدار قابل قبول آیین نامه ای (75 درصد) می گردد.