تاثیر پوشش خوراکی ایزوله پروتئین سویا و تیتانیوم دی اکسید بر کیفیت و عمر انباری ارقام انگور حسینی و قزل اوزوم

از مهم ترین عوامل محدود کننده عمر حبه های انگور می توان به از دست رفتن آب و پوسیدگی های قارچی پس از برداشت اشاره نمود. در این پژوهش، خوشه های یکنواخت و عاری از هرگونه بیماری و آسیب فیزیکی دو رقم انگور (قزل اوزوم و حسینی) با استفاده از پوشش خوراکی حاوی نانوذرات تیتانیوم دی اکسید (TiO2) و ایزوله پروتئین سویا (جهت کنترل پوسیدگی پس از برداشت و افزایش عمر انبارمانی) و بدون پوشش خوراکی (کنترل) بسته بندی شدند. سپس خوشه ها به مدت 31 روز در سردخانه ای با دمای 1±0 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 5±90 درصد نگهداری شدند و ویژگی هایی نظیر درصد ریزش حبه ها، مواد جامد محلول کل (TSS)، اسیدیته قابل تیتراسیون (TA)، pH، محتوای فنول کل، رنگ و شفافیت حبه های انگور، فعالیت آنتی اکسیدانی و میزان قند کل حبه های انگور در فواصل زمانی 6 روزه اندازه گیری شدند. آنالیز آماری نتایج به دست آمده نشان داد که تیمار با نانوذرات TiO2 تاثیر معنی داری را در کاهش ریزش حبه های انگور نسبت به نمونه های کنترل داشت. این تیمار موجب بهبود طعم و مزه، بازارپسندی و کیفیت ظاهری بهتری در مقایسه با نمونه های بدون تیمار نانوذرات TiO2 گردید. همچنین نمونه های تیمار شده با نانوذرات TiO2 و ایزوله پروتئین سویا میزان TSS، TA، فعالیت آنتی اکسیدانی و قند کل، میزان فنول کل بالاتری را از خود نشان دادند. مشاهده گردید هر دو رقم میوه انگور تیمار شده با نانو ذرات TiO2 و ایزوله پروتئین سویا نسبت به نمونه های شاهد کیفیت بالاتری در پایان دوره انبارداری از خود نشان دادند.