تحلیل اثر بهینه سازی تخصیص واگن ها بر کاهش هزینه حمل و نقل در شبکه متروی تهران

یک سیستم حمل و نقل ریلی درون شهری سیستمی است که در آن یک رام قطار در ایستگاه های مشخص و در مسیری بین مبدا و مقصد مشخص تردد می کند. دراین مطالعه،اقدام به طراحی مدلی جهت بهینه سازی سیستم حمل و نقل ریلی درون شهری شده است.بهینه سازی روشی است که بوسیله آن بهترین جواب ممکن برای یک مسئله باتوجه به هدف تعیین شده و قیدهای موجود،که همه با توابع و روابط ریاضی مشخص شده اند،تعیین می شود. مسئله بهینه دارای یک تابع هدف واحتمالاچندین قیداست که مجموعا خصوصیات سیستم موردنظر را دربرمی گیرند. در این پژوهش یک مدل ریاضی خطی عدد صحیح به منظور بهینه نمودن تعداد واگن های تخصیص یافته به چهار خط مترو در شهر تهران که با استفاده از نرم افزار winQSB حل شده، پیشنهاد شده است. هدف این مقاله کاهش هزینه های تعمیرات و برق مصرفی واگن ها در شبکه ی مترو، ارایه یک مدل برنامه ریزی شده در جهت تشویق افراد به استفاده از این نوع سیستم حمل و نقل و در راستای آن کاهش ترافیک و آلودگی هوا در کلان شهر تهران است. برای ارزیابی مدل پیشنهادی ابتدا وضع موجود با نتایج مدل پیشنهادی مقایسه شده است. نتایج نشان داده اند مدل پیشنهادی به طور متوسط باعث کاهش 33 درصدی هزینه های وارد شده در مدل (هزینه برق مصرفی و هزینه تعمیرات واگن ها) در یک ماه می شود.