تحلیل رفتار عابران در مواجهه با وسایل نقلیه هنگام عبور از گذرگاه های میان تقاطعی

بیشترین صدمات عابران، هنگام عبور از عرض خیابان و به خصوص در گذرگاه های عابرپیاده میان تقاطعی بدون چراغ راهنمایی اتفاق می افتد. بر این اساس درک رفتاری عابران و یافتن پارامترهای موثر به هنگام عبور می تواند از نقطه نظر ایمنی بسیار مهم باشد. در این مقاله سعی شده با بررسی رفتار عابران پیاده در تداخل با وسایل نقلیه، عوامل موثر در پذیرش فاصله عابر تا خودروی نزدیک شونده توسط عابران، هنگام عبور از گذرگاه های عابر پیاده بین تقاطعی تعیین گردد. بدین منظور پس از مشخص کردن محل های مناسب، تصویربرداری انجام گردید. با تحلیل و بررسی تصاویر ویدیویی، متغیرهای متعددی در نظر گرفته شد و داده های مربوطه استخراج گردید. پس از تجزیه و تحلیل داده ها، ارتباط بین ویژگی های عابران با زمان انتظار آنان در کنار خیابان برای عبور از عرض خیابان و همچنین تلاش های صورت گرفته برای عبور ایمن و پذیرش فاصله توسط عابران در قالب دو مدل ارایه گردید. در مدل زمان انتظار، نتایج نشان داد، زن ها نسبت به مردها، زمان انتظار کمتری دارند و از طرفی با افزایش سن، زمان انتظار نیز بیشتر می شود. محتاط بودن عابر نیز موجب افزایش زمان انتظار می گردد. در مدل پذیرش فاصله که با استفاده از رگرسیون لوجستیک به صورت تابع احتمال بدست آمد، متغیرهای فاصله عابر تا خودرو نزدیک شونده و نیز دنباله روی عابر از نفر جلویی درحال گذر از عرض خیابان، متغیرهای تاثیرگذار بر روی احتمال پذیرش فاصله توسط عابر بودند. نتیجه آنکه، عابرینی که تحت تاثیر نفر جلویی در حال عبور از عرض خیابان می باشند (عابر دنباله رو)، از احتمال بالاتری برای پذیرش فاصله برخوردارند.