اثرات سایتوتوکسیک و آپوپتوتیک هورمون ملاتونین در رده سلول های لوسمیک NB4

سمیت بالا و عوارض جانبی داروهای شیمی درمانی از عوامل محدود کننده مصرف این عوامل می باشند، لذا جستجو برای یافتن داروهای جدید با سمیت کم تر و کارآیی بیش تر ادامه دارد. ملاتونین، محصول اصلی غده پینه آل، نه تنها نقش مهمی در تنظیم ریتم شبانه روزی ایفا می کند، بلکه هم چنین اثرات آنتی پرولیفراتیو و آپوپتوزی را در طیف گسترده ای از تومورها اعمال می نماید. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر داروی ملاتونین در کاهش بقا و القای آپوپتوز در سلول های NB4 (مشتق شده از لوسمی پرومیلوستیک حاد) است.

در این مطالعه تجربی، جهت ارزیابی اثرات سایتوتوکسیک ملاتونین، سلول های NB4 با غلظت های مختلف دارو (5/0، 1 و 2 میلی مولار) تیمار شدند. سپس فعالیت متابولیک سلول ها، القا آپوپتوز، میزان فعالیت کاسپاز 3، تولید ROS و هم چنین بیان ژن های مرتبط با آپوپتوز به ترتیب از طریق تست های MTT assay، رنگ آمیزی Annexin-V/PI، کیت ارزیابی فعالیت کاسپاز 3، کیت ارزیابی ROS سلولی و RQ-PCR مورد ارزیابی قرار گرفت.

 نتایج حاصل نشان داد که ملاتونین منجر به کاهش فعالیت متابولیک سلول های NB4 به صورت وابسته به دوز و زمان می گردد (05/0<p). هم چنین، نتایج بیانگر آن است که احتمالا تاثیر ضد لوسمیک ملاتونین از طریق القاء فعالیت کاسپاز 3، افزایش سطح داخل سلولی ROS و تغییر سطح بیان ژن هایBcl-2 ، Survivin و Bax صورت می گیرد (05/0<p).

 نتایج این مطالعه نشان داد که ملاتونین دارای اثرات سایتوتوکسیک در سلول های NB4 بوده و به عنوان یک داروی کاندید امیدبخش در درمان APL مطرح می باشد.