بررسی تاثیر الحاق مشتق فعال گلوتارآلدئید- نانوکیتوزان به آنزیم ضد سرطان آسپاراژیناز بر پایداری و ویژگی های فیزیکوشیمیایی آنزیم

آنزیم آسپاراژیناز در درمان تومور های وابسته به آسپاراژین به ویژه لنفو سارکوم و لوکمی لنفوبلاستیک حاد مورد استفاده قرار می گیرد. ناپایداری آنزیم سبب افزایش دفعات تزریق می گردد که با واکنش های ایمنی بالا همراه می باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر الحاق مشتق گلوتار آلدییدی نانو کیتوزان به آسپاراژیناز بر تغییر ویژگی های فیزیکوشیمیایی آنزیم می باشد.

در این تحقیق تجربی، نانو کیتوزان با استفاده از روش احیا با استیک اسید سنتز و با استفاده از میکروسکوب الکترونی و تجزیه گر اندازه ذرات مورد ارزیابی قرار گرفت. تولید مشتق فعال گلوتار آلدیید- نانوکیتوزان با استفاده از استیک اسید 3% صورت گرفت. الحاق مشتق گلوتار آلدیید-نانوکیتوزان به آسپاراژیناز با نسبت های مولی 1:2، 1:5، 1:10 و 1:20 در حضور سدیم سیانو بوروهیدرات انجام و بهترین نسبت از نظر باقیمانده فعالیت، به منظور ارزیابی های فیزیکو شیمیایی مورد استفاده قرار گرفت. فعالیت آنزیم در دما و pH مختلف، نیمه عمر، پایداری در طول انجماد و مقاومت در برابر پروتیولیز در شرایط آزمایشگاه با استفاده از نرم افزار آماریSPSS نسخه 18 و تست آماری آنالیز واریانس با اندازه های تکراری مورد ارزیابی قرار گرفت.

الحاق مشتق گلوتارآلدییدی نانوکیتوزان به آنزیم سبب حفظ 70 درصد فعالیت آنزیم گردید. فعالیت آنزیم کانژوگه پس از انجماد و مجاورت با تریپسین بیشتر از آنزیم اصلی بود. دما و pH بهینه آنزیم پس از الحاق با نانو کیتوزان تغییری نداشت اما فعالیت آن در طیف وسیعی از دما و pH حفظ شد.

الحاق آنزیم آسپاراژیناز به مشتق گلوتارآلدیید نانوکیتوزان سبب بهبود ماندگاری آنزیم گردید که می تواند در تولید اشکال بهینه دارو به منظور کاربرد های بالینی نقش داشته باشد.