بررسی آزمایشگاهی تاثیر شکل مهار بر جابه جایی دیوار پایدارسازی شده با مهار مارپیچ

مهارهای مارپیچ از روش های نوین در پایدارسازی دیواره ها و ساخت دیوارهای حایل هستند. در این پژوهش تاثیر شکل مهارهای مارپیچ بر جابه جایی دیواره پایدارسازی شده با این روش از نظر آزمایشگاهی بررسی شده است. بدین منظور از 4 نوع مهار مارپیچ با قطر و تعداد صفحات مارپیچ متفاوت برای پایدارسازی دیواره استفاده شده است. برای بررسی میزان جابه جایی و تغییراتی که در مراحل مختلف خاک برداری در مدل سازی فیزیکی رخ می دهد از روش سرعت سنجی تصویری ذرات (PIV) استفاده شده و عکس های گرفته شده از مراحل مختلف تجزیه و تحلیل و مقایسه شده است. با توجه به نتایج حاصل از آزمایش های انجام شده می توان بیان کرد که در شیب پشت (back slope) 20 درجه، میزان جابه جایی تاج دیواره با کاهش تعداد صفحه های مارپیچ و قطر آن ها افزایش می یابد، در نتیجه میزان جابه جایی مجاز دیواره تعیین کننده نوع مهار مارپیچ استفاده شده است. با توجه به این که در شیب پشت 20 درجه مهار مارپیچ دارای 3 مارپیچ کم ترین میزان جابه جایی را در تاج دیواره ایجاد می کند و جابه جایی رخ داده از دیوار پایدارسازی شده به روش میخ کوبی کم تر است، در زمان وجود سربار استفاده از روش مهار مارپیچ به جای میخ کوبی منطقی به نظر می رسد.