آموزش کاربردی سلامت معنوی برای علوم پزشکی ایران

سلامت معنوی در ادبیات آموزش پزشکی، به عنوان جوهر ذاتی و عنصری بسیار مهم فرهنگ محور تلقی می شود، در هر جامعه ای به صورت منحصر به فرد بروز پیدا می کند. پرداختن به سلامت معنوی در سیستم های آموزشی و درمانی منوط به آموزش های درست در این زمینه است. بنابراین هدف از این مطالعه، تبیین عوامل موثر بر آموزش کاربردی سلامت معنوی در علوم پزشکی ایران است.

این مطالعه کیفی با روش تحلیل محتوای قراردادی انجام شد. داده های مطالعه از طریق مصاحبه حضوری و نیمه ساختاری با 23 نفر از متخصصان علوم پزشکی (پزشکی عمومی، علوم بالینی و علوم پایه) گردآوری شد و با استفاده از مراحل پیشنهادی لاندمن و گرانهایم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

از تجزیه و تحلیل داده ها 5 درون مایه ی «تدریس اثربخش»، «توجه به فلسفه آموزش»، «برخورداری از ارتباطات موثر»، «توجه به ارزش های مذهبی» و «بازنگری برنامه های آموزشی» از 13 طبقه اصلی پدیدار گشت.

 با توجه به یافته های این مطالعه برای آموزش سلامت معنوی به صورت کاربردی، انجام مداخلات متعدد و چند جانبه آموزشی از سطوح بالای تصمیم گیری در دانشگاه ها و مراکز درمانی و آموزشی ضروری است. با توجه به این عوامل، جهت کاربردی نمودن آموزش سلامت معنوی در علوم پزشکی لازم است آموزشی رسمی و یکپارچه با توجه به ماهیت بین رشته ای سلامت معنوی طراحی و تدوین گردد تا با توجه به ارزش های مذهبی کشور و با توجه به متغیرهای فرهنگی و اجتماعی تبدیل به یک دیسیپلین حرفه ای و نظام مند گردد.