اثر تغییر اقلیم بر تبخیر-تعرق مرجع در استان مازندران

انتشار گازهای گلخانه ای باعث گرم شدن و تاثیر بر مولفه های آب و هوایی می شود و در نتیجه نیاز آبی بخش کشاورزی را تحت تاثیر قرار می دهد. این پژوهش با هدف شناخت تاثیر تغییرات آب و هوایی بر تبخیر-تعرق مرجع در استان مازندران انجام پذیرفت. برای این منظور داده های اقلیمی ایستگاه های هواشناسی قراخیل، بابلسر، نوشهر و رامسر، طی سال های 2005-1985 استفاده شد. داده های هواشناسی دوره آینده (2081-2006) با استفاده از مدل Can EMS2 و تحت سناریوهای RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 برآورد شد و با استفاده از پارامترهای آب و هوایی، تبخیر-تعرق مرجع برای دوره های آینده محاسبه شد. برای ریزمقیاس نمایی پارامترهای اقلیمی از مدل SVM استفاده گردید. نتایج نشان داد دمای بیشینه و دمای کمینه طی دوره آتی افزایش خواهد یافت و دمای بیشینه سالانه در ایستگاه های هواشناسی منتخب تحت سناریوهای اقلیمی RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 به ترتیب 5/1، 2 و 3 درجه سانتی گراد افزایش خواهد یافت. دمای کمینه در ایستگاه های منتخب تحت سناریوهای اقلیمی RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5 به ترتیب 8/3، 7/5 و 7/5 درجه سانتی گراد افزایش خواهد یافت. همچنین بارش طی دوره های آتی در ایستگاه های هواشناسی منتخب بین 8 تا 29 درصد کاهش می یابد. نتایج نشان می دهد در تمام ایستگاه های هواشناسی در بعضی از ماه ها افزایش و در بعضی از ماه ها کاهش تبخیر-تعرق مرجع نسبت به دوره پایه وجود دارد. بیشترین افزایش دمای بیشینه تحت سناریوهای مختلف اقلیمی در ماه مارس بین 4/1 تا 4/6 درجه سانتی گراد در ایستگاه هواشناسی بابلسر اتفاق خواهد افتاد و بیشترین افزایش دمای کمینه تحت سناریوهای مختلف اقلیمی بین 8/3 تا 7/5 درجه سانتی گراد در ماه فوریه در ایستگاه هواشناسی قراخیل رخ می دهد. نتایج نشان داد، بیشترین و کمترین درصد تغییرات تبخیر-تعرق مرجع، به ترتیب در ماه های اکتبر و مارس رخ خواهد داد. بررسی تبخیر-تعرق مرجع در ایستگاه های منتخب نشان می دهد، درصد تغییرات تبخیر-تعرق مرجع در ماه های مختلف، بین 1/16- تا 7/25 درصد متغیر است، که بیشترین افزایش و کاهش تغییرات تبخیر-تعرق مرجع به ترتیب در ایستگاه رامسر و قراخیل رخ خواهد داد.