اصلاح مدل نظری برش پذیری سنگ برای دیسک V شکل با در نظر گرفتن شعاع لبه تیغه

برش پذیری سنگ همواره به عنوان یکی از پارامتر های تاثیرگذار در انتخاب و طراحی ابزار برش و پیش بینی عملکرد ماشین های حفار مکانیکی شناخته شده است. روش های میدانی، آزمایشگاهی و نظری ازجمله روش هایی هستند که در تعیین برش پذیری سنگ کاربرد دارند. در این تحقیق، مدل نظری برآورد نیروهای برش سنگ با دیسک های Vشکل با لحاظ کردن شعاع لبه تیغه اصلاح شد. به منظور اعتبارسنجی مدل پیشنهادی از داده های واقعی آزمون برش خطی بزرگ مقیاس سنگ ارایه شده در تحقیق بالجی و توماچ (2012) و آزمون t در سطح اطمینان 99% استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر برآورد شده نیروهای برش با مقادیر واقعی همبستگی قوی دارد و با توجه به بزرگی مقدار P از 01/0=α هردو روش به طور متوسط مقادیر یکسانی را اندازه گیری می کنند. برای بررسی اثر شعاع لبه تیغه های دیسکی بر نیروهای برش، از مدل پیشنهادی استفاده شد. نتایج نشان داد که به ازای زاویه ثابت لبه، افزایش شعاع لبه سبب افزایش نسبت نیروهای برش تیغه های کند به تیز می شود. همچنین با افزایش عمق نفوذ، تاثیر شعاع لبه تیغه های دیسکی بر نیروهای برش کاهش یافت و نزدیک به نیروهای برش تیغه های تیز شد. از سوی دیگر افزایش زاویه لبه موجب افزایش غیرخطی نیروهای برش تیغه های دیسکی کند به ازای عمق نفوذ ثابت شد.