بررسی اثر متقابل مواد اصلاحی و تیمارهای مختلف آبیاری بر برخی صفات رشد زیتون تلخ (.Melia azedarach L)

به دلیل محدودیت میزان آب در مناطق خشک و بیابانی، روش های بهره برداری از منابع آب موجود و همچنین روش های آبیاری در این مناطق با مناطق دیگر متفاوت است. بدین منظور، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده (اسپیلیت اسپیلیت پلات) در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار در محدوده اراضی دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شد. در این آزمایش، مقدار آبیاری (5 و 10 لیتر) به عنوان عامل اصلی، روش آبیاری (آبیاری سطحی و زیرسطحی) به عنوان عامل فرعی، اصلاح کننده خاک (کود 75 درصد و 15 درصد (شاهد) و زیولیت 25 درصد و 15 درصد) به عنوان عامل فرعی و صفات ارتفاع گیاه، قطر یقه، شاخص کلروفیل نسبی و تبادل روزنه ای گیاه زیتون تلخ(.Melia azedarach L) به عنوان متغیر های وابسته درنظر گرفته شدند. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بیشترین ارتفاع گیاه در شرایط ترکیب تیماری 5 لیتر آبیاری به صورت زیرسطحی همراه با زیولیت 25 درصد به دست آمد که با بقیه ترکیب های تیماری تفاوت معنی دار داشت (P<0/05). ترکیب تیماری 5 لیتر آبیاری به صورت سطحی همراه با کاربرد زیولیت به میزان 25 درصد برای دستیابی به حداکثر تبادل روزنه ای توصیه می شود. دو ترکیب تیماری 5 لیتر آبیاری به صورت زیرسطحی همراه با زیولیت 15 درصد و کود 15 درصد به ترتیب دارای بالاترین محتوی کلروفیل نسبی بودند. بنابراین می توان چنین استنباط کرد که با استفاده از زیولیت رطوبت کافی و مداوم در اختیار گیاه قرار گرفته است که منجر به بهبود صفات رشد گیاه شده است.