مقایسه ی روش های WGEEs و WEEs برای تعدیل اثر بی پاسخی در آمارگیری های پانلی

در اکثر آمارگیری ها بی پاسخی واحد یک مشکل اساسی است. این مشکل در آمارگیری های پانلی نیز رخ می دهد. در این آمارگیری ها معمولا با کاهش پاسخ گو از دور دوم آمارگیری به بعد مواجه هستیم. مهم ترین مشکل ناشی از بی پاسخی واحد، اریبی در آماره های آمارگیری است. برای برخورد با این مشکل در آمارگیری های پانلی می توان از روش های وزن دهی استفاده کرد. در این مقاله با شبیه سازی گم شدگی در دور دوم آمارگیری، در داده‎ های حاصل از آمارگیری پانلی خانواری انگلیس، اثرهای ناشی از گم شدگی توسط روش وزن دهی روبینز و همکارانش [6]تعدیل شده و با بکار بردن مدل مورد استفاده در مطالعه، مدل حاشیه ای، مقدارهای گم شده در دوره ی دوم براورد می شوند. سپس عمل کرد این روش نسبت به روش دیگر تعدیل اریبی که تحت عنوان معادله های براورد موزون نام برده می شود، مقایسه می شود. نتیجه های این مطالعه نشان می دهد که (برحسب اندازه ی نمونه ای، همبستگی‎های مختلف بین دو دوره ی آمارگیری و نرخ بی پاسخی) روش معادله های براورد تعمیم یافته ی موزون روبینز و همکارانش [6]در همه ی حالت ها از روش معادله های براورد موزون عمل کرد بهتری دارد.