نقش تراسترها در سامانه های فضایی

فضاپیماها، مانند راکت ها، ماهواره ها و کاوشگرهای فضایی، راکت های کوچکی برای کنترل مانورها و زاویه دید به نام تراسترها دارند. این تراسترها با خروج گاز از نازل خود نیرو (تراست) ایجاد می کنند. کاهش مصرف پیشرانه، بهبود عملکرد، جابجایی ایمن و هزینه کم ملزومات تراسترهایی می باشد که برای مانور و کنترل زاویه دید ماهواره ها استفاده می شود. به همین دلیل، سامانه های کنترل واکنشی به سمت استفاده از پیشرانه های جدید (پیشرانه های سبز) به جای پیشرانه های سمی حرکت می کند. انواع مختلفی از پیشرانه های سبز تولید شده که به دلایلی مانند قابلیت انبارداری پایین، ایمپالس ویژه کم و چگالی کم مورد استفاده قرار نگرفته اند. هیدروژن پراکساید، نیتروز اکساید، هیدروکسیل آمونیوم نیترات، هیدرازینیوم نیتروفرمات و آمونیوم دی نیترامید پیشرانه های سبزی هستند که مورد تایید بسیاری از ارگان ها قرار گرفته و از آن ها در تراسترهای فضایی استفاده شده است. این مقاله با معرفی اجمالی انواع تراسترها، پیشرانه های سبز استفاد شده را مقایسه نموده، بهترین گزینه را پیشنهاد می کند.