تاثیر دوازده هفته تمرین اصلاحی بر نوسان های پاسچر دانش آموزان پسر دارای سندرم انحراف پرونیشن
سندرم انحراف پرونیشن یکی از شایع ترینناهنجاری های بدنی است که ناراستایی هایی در ساختارهای بخش اسکلتی اندام تحتانی پدید می آورد و نوسان های پاسچری را افزایش می دهد. هدف این پژوهش، تعیین تاثیر دوازده هفته تمرین اصلاحی بر نوسان های پاسچر دانش آموزان پسر دارای سندرم انحراف پرونیشن بود. در این تحقیق نیمه آزمایشگاهی، 30 داوطلب دارای سندرم انحراف پرونیشن انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی در دو گروه 15 نفری کنترل و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش، تمریناصلاحی متشکل از تمرین های مهاری، کششی، تقویتی و انسجامی را به مدت سه ماه اجرا کردند، درحالی که گروه کنترل فعالیت معمول خود را انجام می دادند. قبل و بعد از سه ماه اجرای تمرینات اصلاحی، نوسان های کنترل پاسچر ارزیابی شد. از آزمون های آماری تی وابسته و مستقل برای تجزیه و تحلیل نتایج استفاده شد (0/05≥P). سه ماه تمرین اصلاحی در نوسان های کنترل پاسچر و نیروی واکنش زمین، بهبودی معناداری پدیدار ساخت (P≤0/001)، اما در گروه کنترل تفاوت معناداری مشاهده نشد (0/05≤P). به علاوه، پس از انجام مداخله، نوسان های کنترل پاسچر و نیروی واکنش زمین در گروه آزمایش به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (0/001≥P)، درحالی که این تفاوت در پیش آزمون معنادار نبود (0/05≤P). به نظر می رسد تمرین اصلاحی نظام مند سبب بهبود فعالیت عضلات مسیول کنترل نوسان بدن شده، که آن نیز به کاهش نوسان های پاسچر و نیروی واکنش زمین در افراد دارای سندرم انحراف پرونیشن منجر می شود؛ بنابراین، به پژوهشگران، مربیان و متخصصان توصیه می شود برای بهبود کنترل نوسان های پاسچر و نیروی واکنش زمین در افراد دارای سندرم انحراف پرونیشن، تمرین های اصلاحی نظام مند را در برنامه درمانی خود قرار دهند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.