تاثیر مداخله حل مسئله محور، بر تعامل مادران با کودکان مشکل ارتباطی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مداخله حل مسئله محور بر تعامل مادران با کودکان مشکل ارتباطیبود.این پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون- پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه مادران (184 نفر) دانش آموزان دختر و پسر پایه سوم تا پنجم شهر کرمانشاه بود. تعداد 120 مادر که دارای فرزند با مشکلات ارتباطی بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با انتساب تصادفی به دو گروه آزمایشی (60 نفر) و کنترل (60 نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه دوساعته در کارگاه تربیت کودک/ نوجوان اندیشمند شرکت کردند؛ سپس به مدت سه ماه برنامه حل مسئله را در تعامل با فرزندانشان استفاده کردند و گروه کنترل نیز هیچ آموزشی دریافت نکردند. برای جمع آوری اطلاعات از سیاهه رابطه والد- کودک (PCRI) فرم والدین استفاده شد. نتایج با استفاده از تحلیل کوواریانس نشان داد، در سه مرحله پیش آزمون- پس آزمون (فاصله سه ماهه) و پیگیری (فاصله یک ماهه)، در گروه آزمایش، بین نمرات پیش آزمون- پس آزمون در زیرمقیاس های رضایت از فرزندپروری، ارتباط با فرزند، ایجاد محدودیت و ارتباط والد- کودک تفاوت معناداری وجود داشت (001/0=(P؛ اما در گروه کنترل بین نمرات پس آزمون- پیگیری در تمامی زیرمقیاس های مذکور تفاوت معنادار نبود. همچنین اثر این برنامه در بین دختران و پسران یکسان بود. با توجه به تاثیر مداخله حل مسئله محور، استفاده این برنامه آموزشی از سوی مادران در آموزش کودکان با مشکل ارتباطی ضروری است.