محیط امنیتی و سیاستگذاری خارجی و امنیتی؛ ارائه یک الگوی تحلیلی

با وجود ارتباط وثیق و عمیق بین محیط امنیتی و فرایند سیاستگذاری خارجی و امنیتی، چهارچوب روش‌شناختی خاص و مشخصی برای تحلیل و تبیین رابطه میان این دو وجود ندارد. از این رو، پژوهش حاضر با طرح این پرسش که چه ارتباطی میان محیط امنیتی یک بازیگر و سیاستگذاری خارجی و امنیتی آن وجود دارد، تلاش کرده است تا ضمن ارایه یک الگوی تحلیلی در این زمینه، چهارچوب روش‌شناختی مشخصی برای شناخت محیط‌های امنیتی و ارتباط آن با سیاستگذاری خارجی و امنیتی ارایه نماید. فرضیه‌ای که این پژوهش حول آن به بحث و بررسی پرداخته از این قرار است که محیط امنیتی یک بازیگر ورودی و نهاده نظام سیاستگذاری خارجی و امنیتی آن محسوب می‌شود. این ورودی در فراگرد ادراک محیطی و دریافتی که رهبران تصمیم‌گیر از داده‌های محیط امنیتی دارند، پردازش شده و خروجی آن در قالب کنش‌ها و تصمیمات شناخته شده‌ای همچون دکترین امنیتی، سیاست امنیتی، راهبرد امنیتی و رویکردهای سیاست خارجی و امنیتی بروز و ظهور می‌یابد. برای تبیین فرضیه فوق از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شده است.