تاثیر واحدهای رسوبی در ترکیب و کیفیت آب: مثالی از حوضه آبریز کارده، شمال شرق مشهد، ایران

کارده یکی از مهمترین حوضه های آبریز در استان خراسان رضوی است که در شمال شرق شهرستان مشهد قرار دارد و تامین کننده قسمتی از آب شرب و کشاورزی منطقه محسوب می گردد. بخش عمده منطقه توسط سازندهای کربناته مزدوران و سیلیسی آواری شوریجه و بخش کمتر توسط رسوبات نیوژن و عهد حاضر پوشیده شده است. هدف اصلی این پژوهش، مطالعه کیفیت آب های سطحی و تاثیر سنگ شناسی منطقه بر آن است. بر اساس آنالیزهای نمونه های سنگی واحدهای کربناته، سیلیسی آواری و تبخیری، منشا احتمالی افزایش غلظت کاتیون های کلسیم، منیزیم، آهن، سدیم، آلومینیم و همچنین آنیون های سولفات و بیکربنات محسوب می گردند. بر اساس نتایج حاصل از مطالعات انجام شده و مطابقت آنها با استاندارهای بهداشت جهانی و ایران و استفاده از نمودارهای شولر، ویلکاکس و پاپیر، وجود مقدار یون های کلسیم، منیزیم، سدیم، پتاسیم، کلر و سولفات و همچنین میزان اسیدیته، مواد جامد محلول در آب و سختی کل، سبب گردیده که آب حوضه آبریز کارده به دلیل خورندگی و رسوب گذار بودن جهت مصارف صنعتی مناسب نباشد. همچنین برخی نمونه های آبی، گرچه از نظر وجود کاتیون های سدیم و منیزیم و آنیون سولفات خوب تا قابل قبول بوده، اما به دلیل وجود TDS و TH بالا از نظر شرب انسانی نامناسب هستند. از سویی، عمده آب های حوضه آبریز کارده دارای کیفیت خوبی بوده و به طور عمده سولفات و کلسیم یون های غالب محسوب می گردند. لذا نوع آب به طور عمده سولفاته کلسیک است. در نهایت عمده نمونه های آب حوضه آبریز کارده در کلاس C2S1 طبقه بندی شده که جهت استفاده کشاورزی مناسب هستند.