بررسی عوامل پیش بینی کننده بیماری سندرم متابولیک در زنان مبتلا براساس سبک زندگی ارتقادهنده سلامت در شهرستان گناباد در سال 1393

چکیده

شیوع سندرم متابولیک در جهان رو به افزایش است. بیماران سندرم متابولیک دارای چاقی شکمی، دیس لیپیدمی، هایپرگلیسمی و فشار خون بالا می باشند. در این ارتباط هدف از پژوهش حاضر، تعیین عوامل پیش بینی کننده سندرم متابولیک در زنان مبتلای شهرستان گناباد است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1393 بر روی 239 زن مبتلا به سندرم متابولیک در شهر گناباد صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه "سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت" (HPLP2: Health Promoting Lifestyle Profile 2) بود. شایان ذکر است که داده ها وارد نرم افزار SPSS 16 شدند. یافته ها: ارتباط معناداری بین میانگین امتیاز کسب شده سبک زندگی با سن، مصرف سیگار، میزان در آمد و شغل بیماران مشاهده شد (05/0P<)؛ اما ارتباط معناداری بین میانگین امتیاز کسب شده سبک زندگی با مدت زمان ابتلا به بیماری، محل سکونت، سطح تحصیلات، نحوه زندگی، وضعیت مسکن و مصرف الکل وجود نداشت (05/0P<). از سوی دیگر کمترین امتیاز مربوط به فعالیت فیزیکی 99/2± 97/10 و بیشترین امتیاز مربوط به روابط بین فردی 19/7±38/27 بود. علا وه براین، تمام سازه ها بر سبک زندگی تاثیر مستقیم داشتند که بیشترین تاثیر مربوط به روابط بین فردی (329/0=r2) بود و کمترین آن به تغذیه (164/0=r2) تعلق داشت. شایان ذکر است که در بین سازه ها، روابط بین فردی با اثر (331/0r2=) قوی ترین پیش بینی کننده سندرم متابولیک بر اساس سازه های الگوی Walker بود. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط بیماری سندرم متابولیک با سبک زندگی می توان در برنامه ریزی ها و مداخلات برای کاهش ابتلا به سندرم متابولیک، بیشترین تاکید را بر فعالیت فیزیکی در بیماران داشت.