مروری بر فناوری جداسازی آب از نفت در ته چاه

فناوری جداسازی ته چاهی در دهه 1990 ظهور کرد که به وسیله آن جریانی غنی از گاز و نفت در سطح تولید می شود، در حالی که جریانی غنی از آب به سازند های زیرین تزریق شده، هرگز به سطح منتقل نمی شود و در صورتی که به تولید آن نیاز باشد، می توان آن را به صورت مجزا تولید کرد. در صنعت این ابزار با عنوان جداسازهای آب و نفت1 و آب و گاز2 شناخته می شود. چرخه های آبی مایع- مایع جزء اصلی سامانه جداسازی آب و نفت ته چاهی است. در این مطالعه، بررسی جامعی در ارتباط با فناوری جداسازی ته چاهی ارایه و برتری ها، پیش نیازها و کاستی های این فناوری معرفی شده اند. این مطالعه همچنین داده هایی مفید از مطالعات انجام شده بر روی تعدادی از میدان ها و مناطق عملیاتی و شرکت های دارای این فناوری در اختیار محققان قرار می دهد. طبق بررسی های انجام شده در این مطالعه، نصب موفقیت آمیز سامانه DOWS از نظر فنی و اقتصادی زمانی امکان پذیر است که همه مولفه های مورد نیاز به طور دقیق ارزیابی شوند؛ در این صورت از هزینه های کنترل آب، تولید و پالایش آن و از حجم تسهیلات سر چاهی کاسته می شود که برای مناطق دریایی و دور از دسترس بسیار مناسب است. افزون براین، فن DOWS برای جداسازی نفت های سنگین بسیار دشوار است؛ چرا که اختلاف چگالی بالایی بین آب و نفت در این حالت وجود خواهد داشت. نسبت آب به نفت باید بالا باشد به طوری که فاز غالب آب باشد. سازندگان جداسازهای چرخه آبی پیشنهاد می کنند که کسر آب بیش از 75% باشد.