بسط مدل های عاملی قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای از طریق قیمت گذاری عوامل ارزش، مومنتوم و کیفیت سهام

تلاش هایی درگذشته در راستای یافتن الگوی مناسب قیمت گذاری دارایی ها صورت گرفته که منجر به شکل گرفتن فرضیه بازار کارا شده و پژوهش های این حوزه در جهت کشف عوامل ریسک موثر بر پیش بینی بازده انجام شده است. با توجه به رابطه معکوس و قوی عوامل ارزش و مومنتوم و عدم استفاده هم زمان از آن ها در مدل های قیمت گذاری و نیز عدم استفاده از کیفیت سهام به عنوان نماینده عوامل سودآوری و سرمایه گذاری در مدل ها، اساس کار پژوهش حاضر ارایه مدلی چهار عاملی و نوین بر مبنای عوامل ارزش، مومنتوم و کیفیت سهام به همراه ریسک بازار و مقایسه آن با مدل های رقیب بوده است. به همین منظور با اعمال محدودیت هایی طی دوره زمانی سال های 1395-1386، تعداد 120 شرکت با روش حذف سیستماتیک برای نمونه انتخاب شد و آزمون های لازم با روش تحلیل پرتفو به اجرا درآمد. نتایج آزمون مدل ها و فرضیات بیانگر وجود همگرایی بین عوامل ارزش، مومنتوم و کیفیت سهام با بازده مازاد سهام بوده و این سه عامل منجر به صرف ریسک در پرتفو های مصون سازی بر مبنای ویژگی شده است. همچنین مدل چهار عاملی مزبور، بالاترین توان توضیح دهندگی و بهترین عملکرد را نسبت به مدل های قیمت گذاری دارایی های سرمایه ای نظیر مدل (CAPM) و مدل سه عاملی فاما و فرنچ ارایه داده است.