قرائات و ترجیح و اختیار تفسیری آن از نگاه نسفی در تفسیر مدارک التنزیل

ابوالبرکات نسفی از مفسران قرن هشتم در تفسیر خود؛ مدارک التنزیل و حقایق التاویل، ضمن تکیه به قراء سبعه، از قراء عشره، مانند: یعقوب و خلف و از قاریان شاذ، مانند: حسن و اعمش نقل نموده و در این میان بعضی از قرایت های منسوب به ابوحنیفه مانند قرایت موضوع را ذکر می کند، همانطور که به قرایت های صحابه مانند ابن مسعود و ابن عباس نیز استناد جسته است. نسفی در بین قرایات متواتر مطابق دیدگاه اهل سنت قرایت عاصم را بر قرایت مکی، بصری و نافع ترجیح می دهد. نسفی سه نوع ترجیح را در تفسیر مدارک التنزیل به کار گرفته است و بر ترجیحات خود بر قواعد و معیارهای عربی، بلاغی و سیاقی اعتماد کرده و برای اختیار و ترجیح قرایات، به هفت معیار تکیه نموده است. او ضمن نادیده گرفتن صحت قرایت که نقل و تواتر آن است، بعضا قرایات شاذ را بر متواتر ترجیح داده است.