بررسی جلوه های نوستالژی در اشعار فاروق جویده

واژه نوستالژی یا دلتنگی برای گذشته از حوزه روان‌شناسی وارد ادبیات شده است. پیشینه حس نوستالژی به قدمت جامعه انسانی است و در حیطه ادبیات از دل‌‌نگرانی شاعر درباره موضوعات گوناگون نشات می‌گیرد. گاه این حس، شیرین و گاه تلخ و مایوس‌کننده است که شاعر با حسرت از ناکامی در دست یافتن به آرزوهای خود و خویشاوندان و اوضاع کنونی میهن سخن می‌گوید. فاروق جویده شاعر مصری نیز که فضای نامناسب جامعه خویش و فقر و بدبختی مردم را مشاهده و لمس نموده، با نوعی حسرت و تلخ‌‌کامی نسبت به گذشته، این موضوعات را در اشعار خویش به تصویر کشیده است.
در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی جلوه‌های نوستالژی در سروده‌های فاروق جویده، شاعر معاصر مصری می‌پردازیم. از مهم‌‌ترین مولفه‌‌های نوستالژی در اشعار وی می‌‌توان به یادآوری خاطرات خوش گذشته، عشق و دوری از معشوق، آرمان‌شهر، نوستالژی سیاسی و نوستالژی غم و درد پیری اشاره کرد. یافته‌های تحقیق حاضر نشان می‌دهد که عشق و وطن از پررنگ‌ترین موضوعات نوستالژیک در اشعار جویده است. او گاه در قالب عاشق و شیفته محبوب خود و گاهی نیز در هییت ملی‌گرایی اسلامی ظهور می‌‌کند که غم و رنج میهن، عذابش می‌‌دهد. اشعار وی با زبانی شیوا و ساده بیان شده و تنها زمانی که از اوضاع کشور سخن می‌گوید، با لحنی بی‌‌محابا و زبانی تند عقاید و دیدگاه‌‌های خود را بیان می‌کند.