اثر نوع محیط کشت، کلات‌کننده آهن و ترکیب هورمونی بر ریزازدیادی انار (.Punica granatum L)

ریزازدیادی انار از طریق کشت بافت به عنوان یک راهکار برای تولید نهال های یکنواخت و عاری از بیماری مطرح است. با این حال برخی عوامل از قبیل عدم ریشه زایی و قهوه ای شدن می تواند ریزازدیادی این گیاه را با مشکل مواجه کند. لذا تاثیر عوامل مختلف بر روی ریزازدیادی انار رقم شیشه کپ فردوس در سال 1394 در آزمایشگاه جهاد دانشگاهی خراسان رضویمورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور در دو آزمایش جداگانه برای کنترل قهوه ای شدن ریزنمونه های گره اثر محیط های کشت DKW، MS و WPM و دو نوع کلات کننده آهن شاملEDTA و EDDHAو برای حداکثر پرآوری شاخه مقادیر 1 و 2 میلی گرم بر لیتر BA در ترکیب با 2/0 میلی گرم بر لیتر از اکسین های IBA، NAA و IAA مورد بررسی قرار گرفت. برای ریشه زایی شاخه ها اثر اکسین های IBA، NAA و IAA در محیط کشت WPM در قالب طرح کاملا تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از ریشه زایی، گیاهچه ها جهت سازگاری به بسترهای مختلف منتقل شدند. نتایج نشان داد که استفاده از محیط کشت WPM و کلات کننده آهن EDDHA قهوه ای شدن ریزنمونه ها را نسبت به محیط کشت DKW به میزان 8/55 درصدکاهش داد. بهترین تیمار جهت شاخساره زایی، محیط کشت WPM با تیمار هورمونی 2 میلی گرم بر لیتر BA و 2/0 میلی گرم بر لیترIAA  بود. برای ریشه زایی، محیط کشت حاوی 1 میلی گرم بر لیتر IAA از نظر درصد ریشه زایی، تعداد و طول ریشه تولید شده پاسخ بهتری نشان داد. درنهایت برای سازگاری گیاهچه های کشت بافتی انار ترکیب پیت ماس و پرلیت (2:1) مناسب تر بود.