تولید بیوسورفاکتانت با استفاده از ملاس توسط یک باکتری بومی و شناسایی نسبی بیوسورفاکتانت تولید شده

علی رغم مزیت های بیوسورفاکتانت ها در مقابل سورفاکتانت های شیمیایی، بدلیل هزینه های بالای تولید استفاده گسترده از بیوسورفاکتانت ها محدود شده است. استفاده مواد اولیه ارزان قیمت مانند محصولات جانبی و ضایعات کارخانجات و صنایع مختلف ممکن است تا حد زیادی باعث کاهش هزینه های تولید گردد. با توجه به تنوع و فراوانی مختلف این مواد در کشور های متفاوت مواد اولیه استفاده شده متنوع می باشد. در ایران علاوه بر ترکیبات هیدروکربنی، ملاس نیز از عمده ترین محصولات جانبی به شمار می رود. در این مطالعه از میان 16 باکتری تجزیه کننده نفت با تکنیک های مقدماتی تشخیص تولید کننده های بیوسورفاکتانت، سویه Pseudomonas aeruginosa ZN به عنوان کاراترین سویه شناسایی شد. برای تعیین بهترین غلظت ملاس برای رشد باکتری و تولید بیوسورفاکتانت غلظت های 2-12 درصد (v/v) بکار گرفته شد. باکتری قادر به رشد و تولید بیوسورفاکتانت در تمام غلظت های تست شده بود اما بیشترین میزان رشد و تولید در غلظت های 4-6 درصد (v/v) مشاهده شد. هم چنین در غلظت بهینه ملاس قادر به کاهش کشش سطحی از 70 تا مقدار 32-34 میلی نیوتن/ متر بوده است. غلظت های بالاتر از 6 درصد اثر مهاری برروی رشد باکتری و تولید بیوسورفاکتانت دارد. برای شناسایی نسبی بیوسورفاکتانت تولید شده عملیات بازیابی با روش های رسوب دهی با اسید و استخراج با حلال (اتیل استات: هگزان) صورت گرفت و روش های مختلف رنگ آمیزی کاغذهای TLC و مایع های رویی محیط کشت فاقد باکتری نشان داد که دو بیوسورفاکتانت تولیده شده از جنس گلیکولیپید می باشند.