رتبه بندی عوامل موثر بر آموزش کارآفرینی برای ایجاد کسب وکارهای دانش بنیان در شتاب دهنده های مستقر در مراکز رشد دانشگاهی

تحقیق حاضر از لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و توسعه ای است و از حیث روش اجرا از نوع تحقیقات توصیفی-پیمایشی و جزءپژوهش های کیفی محسوب می شود. جامعه آماری شامل اساتید دانشگاهی و خبرگان حوزه آموزش و کارآفرینی کشور بودند. از بین این افراد 32 نفر با استفاده از روش نمونه گیری غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شدند. این پژوهش در سال 1398 انجام شد و گردآوری داده ها در این پژوهش به روش کتابخانه ای و میدانی انجام گرفت. در بخش میدانی از ابزار مصاحبه نیمه ساختار یافته استفاده شد، تجزیه و تحلیل داده ها در پژوهش به روش دلفی فازی انجام شد و شاخص های آموزش کارآفرینی با روش تحلیل عاملی مورد تایید قرار گرفت. برای رتبه بندی عوامل موثر بر آموزش کارآفرینی از روش سلسله مراتبی استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد شاخص های ارتباط با صنعت، امکانات و تجهیزات، محتوای دروس آموزشی، دوره های آموزشی، فرایندها و روش ها، عوامل ساختاری، عوامل توسعه ای، نظام مالی، عوامل رفتاری، نظام پژوهشی و فعالیت دانش آموختگان به ترتیب در آموزش کارآفرینی برای ایجاد کسب وکارهای دانش بنیان درشتاب دهنده های مراکز رشد دانشگاهی دارای اولویت هستند و براساس یافته های تحقیق می توان نتیجه گرفت برای آموزش کارآفرینی مناسب نیازمند تدوین رویکرد مناسب ارتباط دانشگاه باصنعت، سیاست های حمایتی برای دانشجویان فعال شرکت های نوپا، تجیهزات به روز شده، رویکرد کارآفرینانه دربحث آموزش وپژوهش، ایجاد فرهنگ و روحیه کارآفرینی می باشد و شتابدهنده های مراکز رشد باید ساختار خود را براساس نیاز و عدم قطعیت های محیطی تغییر دهند.