بررسی رابطه بین سبک های مقابله ای با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران

مقاله حاضر برگرفته از پژوهشی است که هدف آن بررسی رابطه بین سبک های مقابله ای با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهر تهران بود. پژوهشگر با طرح این پرسش که چه رابطه بین سبک های مقابله ای با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان وجود دارد به تحلیل و تبیین موضوع پژوهش پرداخت. جامعه ی آماری مشتمل بر 56000 از دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه در شهر تهران اعم از دانش آموزان دختر و پسر که در سال تحصیلی 1395-96 مشغول به تحصیل بودند که با استفاده از جدول برآورد حجم نمونه مورگان 382 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی بود و به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه استاندارد سبک های مقابله ای استفاده شد. اطلاعات گردآوری شده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با روش های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه دلالت بر این امر داشت که بین سبک های مقابله ای و پیشرفت تحصیلی رابطه ای معکوس وجود دارد، بین سبک مقابله ای مسئله مدار - سبک مقابله ای هیجان مدار و پیشرفت تحصیلی رابطه ای معکوس وجود دارد و سبک هیجان مدار بیشترین سهم را در تبیین پیشرفت تحصیلی دارا می باشد.