تاثیر محرک های ساکارز و کیتوزان بر بیان ژن کد کننده آنزیم CYP79 F1 و محتوی سولفورافان در گیاهچه های ازمک

گلوکورافانین، یک گلوکوزینولات الیفاتیک است که در گیاه ازمک  (Lepidium draba)از خانواده شب بو به فراوانی یافت می شود. این گلوکوزینولات در حضور آنزیم میروزیناز به ایزوتیوسیانات سولفورافان تبدیل می شود که فعالیت های زیستی مختلفی از قبیل خاصیت آنتی اکسیدانی و آنتی باکتریایی و همچنین توانایی مهار رشد و تکثیر سلول های سرطانی را دارد. CYP79 F1 اولین آنزیم در مسیر بیوسنتز گلوکورافانین است.

در این مطالعه، گیاهچه های ازمک با سه تکرار مستقل و در قالب طرح کاملا تصادفی بمدت 7 روز در حضور غلظت های مختلف ساکارز و کیتوزان (صفر، 25، 50، 100، 200 و 400 میلی گرم بر لیتر) رشد کردند. پس از جمع آوری گیاهچه ها، محتوای سولفورافان در اندام هوایی گیاهچه ها با استفاده از دستگاه HPLC اندازه گیری شد. علاوه بر این، میزان بیان ژن CYP79 F1 در گیاهچه های تیمار شده با استفاده از تکنیک Real Time PCR مورد آنالیز قرار گرفت.

نتایج نشان داد که محتوی سولفورافان در گیاهچه های تیمار شده با ساکارز با افزایش غلظت آن در محیط به طور معنی داری نسبت به نمونه شاهد افزایش یافته است، درحالی که در گیاهچه های تیمار شده با کیتوزان، افزایش معنی دار محتوی سولفورافان فقط در غلظت mg/L200 مشاهده گردید. نتایج حاصله نشان داد که بیان ژن CYP79 F1 در گیاهچه های تیمارشده با ساکارز در غلظت 50 میلی گرم بر لیتر و با کیتوزان در غلظت های 50 و 100 میلی گرم بر لیتر نسبت به نمونه شاهد به طور معنی داری افزایش یافته است.

براساس نتایج بدست آمده در این تحقیق، چنین نتیجه گیری می شود که غلظت های مذکور این محرک ها می توانند با اثر بر بیان ژن CYP79F1 بیوسنتز گلوکوزینولات های آلیفاتیک را تحریک نمایند. با توجه به نقش و اهمیت سولفورافان به عنوان یک متابولیت دارویی باارزش و همچنین نقش آنزیم CYP79F1 در سنتز گلوکورافانین، پیشنهاد می شود تاثیر الیسیتورهای مذکور بر تولید سولفورافان و بیان ژن CYP79F1 در غلظت ها و زمان های دیگر نیز بر روی این گیاه مورد آنالیز قرار گیرد.