تاثیر یک وهله فعالیت رکاب زدن همراه و بدون محدودیت جریان خون بر غلظت های سرمی تستوسترون، کورتیزول و فاکتور نکروز توموری آلفا در مردان سالم

هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر یک وهله فعالیت رکاب زدن همراه و بدون محدودیت جریان خون بر غلظت های سرمی هورمون تستوسترون، کورتیزول و فاکتور نکروز توموری آلفا در مردان سالم بود. بدین منظور 16 نفر از اعضای باشگاه آر 8 نیاوران انتخاب شدند. آزمودنی ها بر اساس توان به دو گروه رکاب زدن همراه با انسداد عروق پا و رکاب زدن بدون انسداد تقسیم شدند. جلسه تمرین شامل 3 وهله سه دقیقه ای رکاب زدن با شدت 50 درصد Wmax بود که بین هر وهله 30-45 ثانیه استراحت وجود داشت. گروه بدون انسداد نیز همین پروتکل را انجام داد با این تفاوت که در این گروه هیچ محدودیت جریان خونی وجود نداشت. خونگیری 24 ساعت قبل از شروع دوره تمرینی و 24 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T مستقل و T  وابسته در سطح معناداری (05/0 p < /em> <) استفاده شد. نتایج نشان داد تغییرات درون گروهی تستوسترون و TNF-α در گروه انسداد و گروه بدون انسداد تغییرات معناداری را نشان نداد (05/0p ≥). همچنین تغییرات بین گروهی نشان دهنده عدم تفاوت بین دو گروه بود (05/0p < /em> ≥). تغییرات درون گروهی کورتیزول در گروه انسداد (05/0p < /em> ≤) بطور معناداری افزایش و در بدون انسداد (05/0p ≥) تغییر معناداری نشان نداد. تغییرات بین گروهی نشان دهنده تفاوت بین دو گروه بود (05/0p < /em> ≤). پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت انسدادی به نسبت همان فعالیت بدون انسداد در پاسخ بر سطح سرمی تستوسترون و TNF-α در مردان سالم تاثیر معناداری نداشته است ولی این تفاوت در میزان کورتیزول معنادار بود. در نتیجه افرادی که تمایلی به انجام تمرینات شدید و طولانی ندارند می توانند جهت افزایش تستوسترون و کاهش عوامل التهابی با استفاده از تمرین محدودیت جریان خون و با یک شدت کمتر، به این امر نایل شوند.