پیامدهای ثبت میراث فرهنگی در فهرست میراث جهانی یونسکو بر اعمال حاکمیت و مسئولیت دولت‏ها

از اواسط سده بیستم میلادی، حمایت از میراث فرهنگی به یکی از مهم‏ترین دغدغه‏‏ های جامعه  بین‏ المللی تبدیل شده است. پیش ‏بینی «فهرست میراث جهانی» در کنوانسیون 1972 کارآمدترین سازوکار حمایتی از این میراث به شمار می‏رود. ثبت میراث فرهنگی در فهرست مزبور، به ‏رغم داشتن مزایای مالی و غیرمالی متعدد، پیامدهای گوناگونی را در پی ‏دارد. بررسی تحلیلی اسناد، معاهدات بین‏ المللی و رویه دولت‏ها، بیان‏گر این واقعیت است که ثبت میراث فرهنگی در فهرست میراث جهانی، حاکمیت سرزمینی دولت‏ها را از جنبه ‏های متعددی همچون اختیار دولت‏ ها در تعریف و شناسایی معیارها و مصادیق میراث فرهنگی، صلاحیت کیفری انحصاری دولت ‏ها، اجرای طرح‏ها و پروژه‏ های شهری و منطقه ‏ای و اعمال اصل سنتی حاکمیت سرزمینی دولت‏ها بر اموال واقع در قلمرو خود، محدود کرده و نقض تعهدات بین‏ المللی ناشی از آن مسئولیت بین‏ المللی دولت را در پی دارد.