مقایسه گرایش به اعتیاد و خودکشی در زنان آزاردیده فیزیکی و جنسی ارجاع داده شده به پزشکی قانونی با زنان غیرآزاردیده؛ مطالعه موردی استان فارس

قربانیان خشونت از مشکلات روان شناختی از جمله افسردگی، اضطراب و عدم توانایی حل مسایل رنج می برند. مطالعه حاضر با هدف مقایسه میزان گرایش به اعتیاد و خودکشی در زنان آزاردیده فیزیکی و جنسی ارجاع داده شده به مراکز پزشکی قانونی استان فارس با زنان غیرآزاردیده انجام شد.

در این پژوهش توصیفی از نوع مقطعی، 105 نفر از زنانی که با شکایت آزار فیزیکی (60 نفر) و آزار جنسی (45 نفر) به مراکز پزشکی قانونی استان فارس از مهر 1396 تا خرداد 1397 ارجاع داده شده بودند به صورت هدفمند و 60 نفر از زنان در مراکز تجمع مختلف مانند باشگاه های ورزشی و فرهنگ سراهای سطح شهر شیراز به صورت در دسترس انتخاب شدند. داده ها توسط پرسش نامه نگرش نسبت به اعتیاد و مواد مخدر نظری و مقیاس چندنگرشی تمایل به خودکشی اورباخ (MAST) جمع آوری شد و توسط آزمون های تحلیل واریانس یک طرفه، تحلیل واریانس چندمتغیری و تحلیل واریانس تک متغیری و آزمون تعقیبی شفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین نمرات گرایش به اعتیاد در زنان گروه آزاردیده فیزیکی به طور معنی داری بیشتر از زنان گروه عادی بود. بین گروه های آزاردیده فیزیکی و جنسی با گروه عادی از نظر جاذبه زندگی، عدم پذیرش زندگی و جاذبه مرگ تفاوت معنی دار وجود داشت. در مولفه عدم پذیرش مرگ نیز بین گروه آزاردیده فیزیکی با گروه عادی تفاوت معنی دار مشاهده شد (0/05<p).

 زنان آزاردیده فیزیکی و جنسی در مقایسه با زنان غیرآزاردیده، گرایش بیشتری به خودکشی و اعتیاد دارند.